خبرنگاران طلوع بی نشان ها از اعتیاد به اشتغال - وبلاگ راضانی

یک جایی در اطراف شهر، داخل سوله ای عظیم با عنوان سرای حافظ، مردان و زنانی مشغول به کار و فعالیت هستند که به قول خود از اعماق جهنم برگشته اند. از جایی که خمار و خسته، درمانده با سر و وضعی آشفته، شب و روزشان را گوشه خیابان، روی نیمکت یک پارک، کنار سطل زباله یا شاید روی پل عابر می گذرانند. فرقی نداشت چله تابستان باشد یا سوز سرمای زمستان. تنهایی و اعتیاد چاشنی تلخ زندگی آنها شده بود.

چه رهگذرانی که از کنارشان گذشته و از سر تاسف به شرایط آنها سر تکان داده بودند.

اما امروز چه؟ ورق زندگی آنها برگشته. یعنی درست از وقتی که به مراکز طلوع بی نشان ها مراجعه کردند، از وقتی که باور شدند و به صدایشان گوش فرا داده شد و قضاوت نشدند، انگیزه پیدا کردند تا گام های ترک اعتیاد را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارند، دچار لغزش نشوند و برای بهتر شدن و پاکسازی سمی که سال ها زندگی شان را مختل نموده و از هم پاشیده بود با اراده ای آهنین قدم از قدم بردارند.

حال امروز عده ای از آنها در فضاهایی مجزای سرای حافظ پای چرخ نشسته و شب و روز برای بچه ها محروم و کم برخوردار در نقاط صفرمرزی کوله پشتی می دوزند.

علی یکی از بهبودیافتگان می گوید: اگر این بچه ها درس بخوانند، می توانند آینده خود را عوض نمایند. می توانند خانم دکتر یا آقای مهندس شوند. به هوای کار به شهر نیایند و گیر افراد ناباب نیفتند. معتاد نشوند. شاید اگر کسی بود که در کودکی و نوجوانی دست مرا می گرفت، مصرف نماینده نمی شدم.

علی باور دارد مدرسه و آموزش می تواند بچه ها را هوشیارتر نموده تا با چشم باز برای آینده خود تصمیمات درستی بگیرند.

وی می گوید: گر بچه ها شرایط درس خواندن را داشته باشند به فکر این نمی افتند که شهرشان را ترک نمایند بلکه به دنبال این هستند پس از اتمام تحصیل و کسب تجربه، به شهر و زادگاهشان برگردند و گره از مسائل آنجا بردارند. همین تفکر است که آبادانی می آورد.

علی که سرد و گرم روزگار را چشیده و سال های زیادی از عمرش با مصرف مواد و کارتن خوابی سپری شده معتقد است، دوخت و دوز کیف های مدرسه و پر کردن آنها از لوازم التحریر می تواند سرنوشت یک کودک در دوردست ها را دگرگون کند.

جذب، درمان، اشتغال

سرای حافظ یکی از مراکز تازه تاسیس جمعیت طلوع بی نشان ها است. مرکزی که با هدف توانمندسازی بهبودیافتگان از اعتیاد شکل گرفته است.

مدت زیادی از تاسیس این مرکز نمی گذرد و داوطلبان و همراهان جمعیت زمان زیادی را صرف بازسازی و نونوار کردن این مرکز کردند. با اینکه هنوز جای کار دارد و عملیات بازسازی به خاتمه نرسیده اما بهبودیافتگان در سالن های آماده شده مشغول به کار هستند. صدای ویراژ چرخ روی پارچه های برزنتی فضا را پر نموده است.

گروه جنگی و با قدرت در حال فراوری کیف مدرسه هستند و به زودی قرار است ساخت جامدادی های پارچه ای را هم به خط فراوریشان اضافه نمایند.

همراه با اکبر رجبی مدیر و موسس جمعیت طلوع از بخش های سرای حافظ دیدن می کنیم. وارد هر بخش که می شویم عده ای پشت چرخ مشغول به کار هستند. در یکی از سالن ها رجبی از بهبودیافتگان می خواهد خود را معرفی نمایند.

مردی میان سال با صدایی رسا دست راستش را بالا می برد و می گوید: من حمید هستم. یک معتاد. 5 ماه و 20 روز است که پاکم.

پس از آن جمعیت حاضر در سالن فریاد می زنند: ماشاءالله و برایش دست می زنند. در واقع این یک رسم دیرینه هست که با تشویق بچه های بهبودیافته به آنها انگیزه بدهند.

رجبی می گوید: طلوع بی نشان ها هفت مرحله دارد. جذب، درمان، سرپناه، اشتغال، آموزش و در نهایت بازگرداندن افراد به خانواده هایشان است.

به گفته این فعال اجتماعی، یکی از کارهایی که می تواند فرد را به جامعه وصل کند، ایجاد اشتغال است. به همین دلیل این فضای سه هزار متری که در اختیارمان قرار داده شده، چهارسوله دارد که در روزهای اول مخروبه بود اما با یاری خداوند و همت مردم نیکوکار و خیرین اینجا را آماده فراوری و ایاد اشتغال بچه های بهبودیافته کردیم.

در اولین قدم نیز خیرین سه دستگاه ماسک در اختیار این مرکز قرار دادند و حالا بهبودیافتگان شاغل در این بخش روزی صدهزار ماسک با بهترین کیفیت بازار فراوری می نمایند.

از فراوری کیف تا ماسک های لاکچری

اما یکی از کارهای مهم در این فضا فراوری کیف است.

رجبی درباره قصه کیف ها برای بچه ها کم برخوردار سراسر کشور می گوید: ما از گذشته پروژه ای با عنوان صفرمرزی داشتیم که کار ما در این پروژه تهیه چندین هزار کیف و اهدا آن به بچه های کم برخوردار و محروم بود تا برای ادامه تحصیل انگیزه پیدا نمایند اما از وقتی سرای حافظ بازسازی شد 10 چرخ تهیه کردیم و اکنون 10 نفر جهت فراوری کیف مشغول به کار هستند.

به گفته رجبی، در مجموع 50 فرد بهبودیافته در این فضا مشغول کار و توانمندسازی هستند اما این فضا گنجایش آن را دارد که در آینده تعداد بهبودیافتگان مشغول به کار به 100 نفر برسد.

وی می افزاید: امیدوار هستیم با راه افتادن خط های فراوری و اضافه شدن چرخ های دیگر بهبودیافتگان بیشتری دارای حقوق ثابت و بیمه شوند.

رجبی ادامه می دهد: به غیر از آقایان، قرار است هفت خانم بهبودیافته نیز به این جمع اضافه شوند و در سالنی مجزا اقدام به فراوری ماسک های مدرن و لاکچری نمایند.

وی می افزاید: در حال حاضر نیز خانم های جمعیت در سرای مهر که مخصوص اقامت خانم های بهبودیافته است در حال فراوری ماسک های طرح دار مدرن هستند.

به گفته رجبی، یکی دیگر از کارهای آنها با همت و همکاری خیریه های دیگر جمع آوری موبایل های خراب و تعمیر آن با یاری انجمن تعمیرکاران موبایل و رساندن آن به دست بچه ها نیازمند است تا از فرایند آموزش آنلاین در روزهای کرونا دور نمانند و خدشه ای به فرایند تحصیل آنها وارد نشود.

تهران شهر بدون گرسنه

در ادامه همراه با رجبی که به عمو اکبر معروف است به یکی دیگر از فضاها که بساط آشپزی و پخت و پز به راه است می رویم. دیگ ها و قابلمه های عظیم روی اجاق های گاز چیده شده تا از این به بعد بچه های طلوع در این مرکز غذای کارتن خواب ها را پخت و پز نمایند.

وی می گوید: از گذشته تا کنون یکی از فعالیت های طلوع در قالب پروژه ای با عنوان، تهران شهر بدون گرسنه، جمع آوری، گرم کردن و توزیع غذاهای دست نخورده رستوران ها و تالارها میان کارتن خواب های سطح شهر بوده و هست. گاه غذای دست نخورده را توزیع می کردیم و گاهی نیز با موادی که خیرین اهدا می کردند و در اختیارمان قرار می دادند یا خودمان تهیه می کردیم غذای تازه پخته و آن را هر سه شنبه میان کارتن خواب های سطح شهر توزیع می کردیم.

امروز اما در پروژه ای دیگر توزیع غذا میان بچه ها کار در سطح شهر نیز به این فرایند اضافه شده است. داوطلبان طلوع غذای گرم را پخته و پس از بسته بندی با ماشین های مجزا به پاتوق های بچه ها کار می فرایند و غذای گرم را میان آنها توزیع می نمایند.

رجبی می گوید: خبر خوب اینکه از این به بعد با فضایی که در اختیار داریم قرار است هر روز غذا تهیه و میان کارتن خواب های سطح شهر و داخل پاتوق ها توزیع کنیم.

از: فاطمه شیری