سازهای کوبه ای ایرانی، یادآور شادی و سرور
به گزارش وبلاگ راضانی، سازهای کوبه ای ایرانی همیشه برای ما یادآور موسیقی شادی هستند که لحظاتی خوش را برای ما به ارمغان می آورند. با گزارش خبرنگاران از موزه موسیقی همراه باشید.
موزه موسیقی یکی از موزه های تهران است که در آن سازهای موسیقی پارسی از گذشته های دور تا به امروز و بعلاوه سازهای سنتی اقوام مختلف کشورمان به نمایش در آمده است. این موزه با معماری خاص و زیبایی که دارد یکی از موزه های تخصصی و مهم ایران به شمار می آید و هر بخش از آن به نمایش یک نوع ساز اختصاص دارد. در گزارش های قبلی با سازهای زهی مثل قیچک و تار و سه تار آشنا شدیم و این هفته قصد داریم نگاهی به سازهای کوبه ای به نمایش در آمده در این موزه بیندازیم. با گزارش تصویری خبرنگاران از موزه موسیقی همراه باشید.
ساز کوبه ای یا پرکاشن به سازهایی گفته می گردد که از راه ضربه زدن، ساییدن یا هر کار دیگر که نوسان بسازد، صدا فراوری کند.
این سازها وظیفه اجرای ضرب یا ریتم را در متن آهنگ به عهده دارند.
گفته می گردد که سازهای کوبه ای بعد از صداها و نواهایی که انسان با صدای خود فراوری نموده است، احتمالا قدیمی ترین نوع ساز هستند.
در نقاط مختلف کشور ما هم سازهای کوبه ای مختلفی از دیرباز تا به امروز وجود داشته و نواخته شده است.
مخصوصا در شهرهای جنوبی ایران که سازهای کوبه ای بخشی جدانشدنی از موسیقی این نواحی هستند.
سازهای کوبه ای از معدود سازهایی هستند که در کشور ما هم در مراسم و اجراهای شاد استفاده می شوند و هم مانند طبل در مراسم عزاداری استفاده می شوند.
بیشتر سازهای کوبه ای ایرانی از جنس پوست با بدنه ای چوبی یا فلزی ساخته می شوند.
در نقاط مختلف کشورمان، روی بدنه این سازها تزیینات زیبایی انجام می گردد.
این تزیینات باعث زیباتر شدن سازی که نوای خوشی هم دارد می شوند.
از جمله معروف ترین سازهای کوبه ای ایرانی می توان به دف، تمبک، دهل، ضرب و نقاره اشاره نمود.
در موزه موسیقی ایران سازهای کوبه ای در انواع مختلف و مربوط به اقوام و ناحیه های مختلف ایران به چشم می خورد.
آیا شما قبلا از سازهای کوبه ای موزه موسیقی تماشا نموده اید؟ تجربه خود را با خبرنگاران و خوانندگان ما در میان بگذارید.
منبع: کجارو